Τι είναι η παρασίτωση;
Οι παρασιτώσεις στα μηρυκαστικά αναφέρονται σε μολύνσεις από εσωτερικά και εξωτερικά παράσιτα. Αυτά τα παράσιτα ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή και το κλίμα, αλλά η κατάσταση είναι ευρέως διαδεδομέν ...
Ποια είδη παρασίτων επηρεάζουν τα μηρυκαστικά;
- Εσωτερικά παράσιτα: τα οποία ζουν μέσα στο ζώο, είτε καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους είτε κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων σταδίων. Τα κύρια εσωτερικά παράσιτα στα μηρυκαστικά περιλαμβάνουν:
- Γαστρεντερικούς σκώληκες – Νηματώδη (π.χ. Ostertagia spp., Haemonchus spp., Cooperia spp., Trichostrongylus spp.)
- Ηπατικά παράσιτα – Τρηματώδη (π.χ. Fasciola hepatica, Dicrocoelium dendriticum)
- Πενυμονικούς σκώληκες – Νηματώδη (π.χ. Dictyocaulus filaria)
- Πρωτόζωα (π.χ. Trypanosoma spp., Cryptosporidium spp.)
- Εξωτερικά παράσιτα: ζουν ή τρέφονται από το δέρμα του ζώου. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Κρότωνες, ψείρες, ακάρεα, προνύμφες σκωλήκων, ψώρες, σκνίπες και μύγες που τσιμπάνε.
Συνέπειες της παρασίτωσης
Ο αντίκτυπος της παρασίτωσης εξαρτάται από το είδος του παρασίτου, το ζώο-ξενιστή και το επίπεδο της μόλυνσης (παρασιτικό φορτίο). Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία, την ευζωία και την παραγωγικότητα των ζώων, επηρεάζοντας τελικά την κερδοφορία της εκτροφής. Τα παράσιτα μπορούν επίσης να λειτουργήσουν ως φορείς άλλων ασθενειών.
- Εσωτερικά παράσιτα: μπορεί να προκαλέσουν αναιμία, διάρροια, απώλεια βάρους και μειωμένη ανάπτυξη ή παραγωγή γάλακτος. Τα νεαρά ζώα, ειδικά κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου βόσκησης, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.
- Εξωτερικά παράσιτα: μπορούν να προκαλέσουν ερεθισμό του δέρματος, πληγές, απώλεια αίματος και μετάδοση ασθενειών (π.χ. καταρροϊκός πυρετός, επιζωοτική αιμορραγική νόσος, μπαμπεζίωση). Προκαλούν επίσης άγχος και ενόχληση, μειώνοντας την αύξηση βάρους και την παραγωγικότητα.
Διαχείριση της παρασίτωσης
Ο αποτελεσματικός έλεγχος των παρασίτων απαιτεί ένα συνδυασμό θεραπευτικών και προληπτικών στρατηγικών:
- Στοχευμένη χρήση αντιπαρασιτικών: Η επιλογή των δραστικών συστατικών εξαρτάται από το είδος του παρασίτου, καθώς και από την ηλικία και τη φυσιολογική κατάσταση του ζώου.
- Διαχείριση της ανθεκτικότητας: με την αύξηση της ανθεκτικότητας στα αντιπαρασιτικά, οι βιώσιμες πρακτικές είναι απαραίτητες. Αυτές περιλαμβάνουν:
- Επιλεκτική θεραπεία των ζώων
- Στρατηγική διαχείριση των βοσκοτόπων
- Γενετική επιλογή για ανθεκτικότητα στα παράσιτα
Αυτές οι προσεγγίσεις συμβάλλουν στη διατήρηση της αποτελεσματικότητας των θεραπειών, στην προστασία της υγείας και της ευζωίας των ζώων και στη στήριξη της μακροπρόθεσμης κερδοφορίας των εκτροφών.
Μάθετε περισσότερα για τις παρασιτώσεις εξερευνώντας τα άρθρα του blog μας που είναι αφιερωμένα σε αυτό το θέμα.
Σχετικές υπηρεσίες
less is more, beprecise
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Ceva για το σωστό και βιώσιμο έλεγχο των παρασίτων στα μηρυκαστικά.
